Samen sterker voor méér Samen Beslissen
Een jonge vader wil een complexe knieoperatie ondergaan zodat hij later mogelijk toch nog met zijn zoontje kan voetballen. Een dame van 82 jaar wil, koste wat het kost, graag over 3 maanden de geboorte van haar eerste achterkleinkind meemaken. Voor iedere individuele patiënt spelen andere aspecten een rol bij het kiezen van een behandeling. Dit drijft zorgverleners om met hun patiënten te spreken over hun persoonlijke situatie en voorkeuren.
Hoe kunnen ervaringen van medisch specialisten andere collega’s stimuleren om verder in te zetten op samen beslissen? En hoe evalueren we samen beslissen in de praktijk van de zorg? Met deze en andere vragen gaan het LUMC, MUMC+, AMC en Erasmus MC aan de slag binnen het verbetercluster Samen Beslissen in het programma 'Verbeteren van Kwaliteit' in Topaas.
Het creëren van draagvlak onder medisch specialisten is onmisbaar bij het implementeren van samen beslissen in de praktijk. Een overtuigend verhaal van een collega-specialist kan daarin veel betekenen, zo is de overtuiging. Daarom delen umc’s bestaand videomateriaal waarin zorgverleners belang, aanpak en opbrengst van samen beslissen uitleggen vanuit hun eigen zorgpraktijk.
De evaluatie van samen beslissen wordt gemakkelijk een intensieve aangelegenheid. Hoe uitgebreid moet je meten om te weten dat beslissingen (steeds beter) samen met de patiënt worden genomen? Dat de inzet op Samen Beslissen in de praktijk van de patiëntenzorg daadwerkelijk tot betere zorg leidt? Op 31 mei 2017 organiseren we een themabijeenkomst over evaluatie van samen beslissen in de zorgpraktijk om kennis en ervaringen te delen. Deze bijeenkomst organiseren we samen met het implementatieprogramma Beslist Samen!, waarin tien ziekenhuizen en twee umc’s (Erasmus MC en MUMC+) werken aan de implementatie van samen beslissen binnen twee zelfgekozen zorgprocessen.
Tenslotte, bent u al bekend met de campagne Betere zorg begint met een goed gesprek en de mooie communicatiemiddelen die daarin voor handen zijn om Samen Beslissen in de zorgpraktijk ‘gezicht’ te geven?